ENDOSPORES
Opening: Saturday, December 19, 2 pm
Duration: December 20, 2015–January 31, 2016
Curators: Anna Lebensztejn, Kinga Olesiejuk
Coordination: Renata Zawartka
Featured artists: Mikołaj Długosz, Wojciech Gilewicz, Justyna Gruszczyk, Jan Hoeft, Kornel Janczy, Maciej Kurak, Mariusz Libel, Little Warsaw, Wojciech Puś, Rafani, Urszula Tarasiewicz, Roland Wirtz, Zorka Wollny, Jakub Woynarowski, Piotr Wysocki, Young-Hae Chang Heavy Industries
Overly transient and too demanding in terms of conditions for functioning. Susceptible to changes in surroundings. Reactive to established relations or deprived of proper form upon performance of planned actions. Works held in the Bunkier Sztuki Collection are comparable to endospores in that they are more of living organisms than physically and substantially structured artistic objects.
An endospore is a bacterial cyst, or a kind of spore produced by, among other things, fungi and algae. Both these interpretations prove relevant to works of art. Endospores thereof are a vegetative form as well as stage of and way to maintain the life cycle. They are, as is the case for living creatures, not quite justly treated as far-from-ideal substitutes of original entities. Resulting from organic structure of works, they make a natural answer to volatility of external conditions. And although it is to them that reactive beings owe survival, evolution and expansion to new territories, they usually remain unrecognised and underexposed.
The array of pieces on show, entirely held in the Bunkier Sztuki Collection, amalgamates precisely those aspects of artworks that are unapparent from unaccompanied presentation. The “Endospores” exhibition also displays circumstances, mediations and tangible means behind creating the works and making them an object of collecting. A variety of clues gradually unfolds along the narrative path. Impermanence and momentariness of artistic events have been employed as the starting point. Forms of their materialisation—performance acts, visual shows, concerts, interactions—as well as various ways of recording them are successively revealed. Next stop: processual development of artworks, allowing to take a closer and longer look at pieces that change form in time and space. Then, artistic projects whose material versions are eventually in multiplicate, which permits to present their constituents in ambiguous and formally diverse combinations. Finally, more or less explicit complementary materials, determined by past or determining future realisations; in other words, tangible record of works that function as authors’ artistic instructions or documentation. This accumulation of material and tangible perversely accentuates different sides of dematerialisation, which has lately been the focus of Collection growth activities. Manifesting the fundamental aspect of creative projects most recently undertaken by Bunkier Sztuki also gives the opportunity to investigate the system of relations they encourage in an art institution. It lets viewers examine the usually unnoticeable work all undertakings imply or involve, and study—again—the accumulating material evidence of pursuance and experiences shared by artists, audiences and the Gallery itself.
Expressing meanings and contexts of dematerialisation using the metaphorical concept of endospore turns attention to new forms of artworks: ones that do not necessarily have to come into physical existence. Some of these last only as ideas: germinal yet of importance not lesser than that of their tangible realisation – perhaps even greater, since reception of such endospores depends on sensibility to physical or formal potentiality, and on attentiveness indispensable to penetrating the proposed narrative paths.
(PL)ENDOSPORY
Wernisaż: 19.12.2015 (sobota), godz. 14
Czas trwania: 20.12.2015–31.01.2016
Kuratorki: Anna Lebensztejn, Kinga Olesiejuk
Koordynacja: Renata Zawartka
Artyści: Mikołaj Długosz, Wojciech Gilewicz, Justyna Gruszczyk, Jan Hoeft, Kornel Janczy, Maciej Kurak, Mariusz Libel, Little Warsaw, Wojciech Puś, Rafani, Urszula Tarasiewicz, Roland Wirtz, Zorka Wollny, Jakub Woynarowski, Piotr Wysocki, Young-Hae Chang Heavy Industries.
Zbyt przejściowe i wymagające pod względem warunków funkcjonowania. Podatne na zmiany w zastanym środowisku. Czynnie reagujące na nawiązywane relacje lub tracące właściwą formę wraz z dokonaniem się programowego działania. Dzieła z Kolekcji Bunkra Sztuki przyrównać można do endospor, bardziej bowiem przypominają żywe organizmy aniżeli obiekty o solidnej, materialnej konstrukcji.
Endospora to przetrwalnik bakterii albo rodzaj zarodnika wytwarzany między innymi przez grzyby i glony. W odniesieniu do dzieł sztuki sprawdzają się oba te znaczenia. Endospory dzieł sztuki stanowią zarazem formę wegetatywną oraz etap i sposób podtrzymania cyklu życiowego. Podobnie jak w przypadku istot żywych, nieco niesprawiedliwie traktowane są jako daleki od ideału substytut pierwowzoru. Wynikając z organicznej struktury dzieła, stanowią naturalną odpowiedź na płynność zewnętrznych warunków. Reaktywnym bytom umożliwiają przetrwanie, ewolucję i ekspansję na nowe terytoria, niemniej rzadko są dostrzegane i eksponowane.
Wybór prac z Kolekcji Bunkra Sztuki kumuluje właśnie te przejawy dzieł sztuki, które pozostają niewidoczne w indywidualnych sposobach ich prezentacji. Wystawa „Endospory” zdradza również zaplecze okoliczności, mediacji oraz materialnych środków, jakie doprowadziły do ich powstania i uczynienia przedmiotem kolekcjonerskim. Ścieżka narracji odsłania stopniowo kolejne wątki. Punkt wyjścia stanowią nietrwałość i momentalność artystycznych wydarzeń. Ujawnione zostają formy ich materializacji – performanse, spektakle wizualne, koncerty, interakcje – oraz różnorodne metody ich utrwalania. Kolejnym przystankiem jest procesualny rozwój dzieł sztuki, pozwalający przyjrzeć się z bliska pracom o płynnej, zmiennej w czasie i przestrzeni formie. Następny krok to projekty artystyczne, których materialne wersje ulegają zwielokrotnieniu, co w konsekwencji umożliwia prezentowanie współtworzących je elementów w niejednoznacznych i formalnie zróżnicowanych kombinacjach. Ostatnim etapem są mniej lub bardziej jawne materiały towarzyszące, determinowane przez minione i determinujące przyszłe artystyczne realizacje – innymi słowy, materialny zapis prac funkcjonujących jako przygotowane przez twórców dokumentacje bądź instrukcje artystyczne. To nagromadzenie materiałów przewrotnie akcentuje różne strony pojęcia dematerializacji, wokół którego koncentruje się w ostatnim czasie program rozwoju Kolekcji. Manifestacyjne ujawnienie zagadnienia stojącego u podstaw najnowszych projektów realizowanych dla Galerii stanowi również okazję, żeby zgłębić sieć relacji, w jaką wchodzą one w instytucji sztuki. Pozwala prześledzić pracę, jakiej są przyczyną i udziałem, oraz – ponownie – przyjrzeć się materialnym dowodom gromadzącym się w związku z prowadzonymi działaniami i doświadczeniami zachodzącymi pomiędzy twórcami, odbiorcami sztuki i samą Galerią.
Znaczenia i konteksty dematerializacji ujęte metaforą endospory zwracają uwagę na formy dzieł sztuki, które nie muszą ziścić się w rzeczywistym świecie. Niekiedy trwają jedynie jako konceptualny zalążek, równie ważny jak faza jego fizycznego zaistnienia – o ile nie od niej istotniejszy. Recepcja endospory zależy bowiem od wrażliwości na potencjalność materialnej formy, uważności niezbędnej do przeniknięcia zaproponowanych ścieżek narracji.
